Maar liefst 58 jaar geleden is Aad Meijburg begonnen. We schrijven dan 1965. Hij startte als jonge knul van 16 bij Mees & Zoonen, later Marsh. Ondertussen is Aad dik in de 70 en heeft hij zijn pensioen dubbel en dwars verdiend. Tijd om met Aad, Willeke van de Weerd en Judith Huisman terug te blikken op zijn glansrijke carrière.
Schoolvoorbeeld
Als je op zoek bent naar een schoolvoorbeeld van een mooie carrière, dan zou zo maar eens de naam van Aad naar voren kunnen komen. Als 16 jarige is hij bij Mees & Zoonen, wat later Marsh werd, als Polisopmaker gestart. Daarna werd hij Sluiter, Senior Sluiter, Chef van de Sluiters, Afdelingsdirector en uiteindelijk CEO van Marsh. Daar heeft Aad 40 jaar gewerkt. Zijn avontuur bij onze rechtsvoorganger De Keizer begon in 2005. Op 1 september jl. is Aad formeel gestopt als Advisor of the Firm van Ecclesia.
Geronseld op school
Aad: “Mees en Zoonen, dat is lang geleden. 16 was ik en ik werd ‘geronseld’ op school. Dat ging toen ‘gewoon’ via de klassenjuf. Ik was natuurlijk niet de enige. Veel van mijn klas- en schoolgenoten gingen daar ook werken. Hoe dat ging, dat is nu wel anders. Destijds werkte ik maandag t/m zaterdagochtend op kantoor en 3 avonden per week ging ik naar school. Zo haalde ik al mijn assurantiediploma’s en het equivalent van wat nu een HBO diploma zou zijn. Het was hard werken, maar je wist niet beter. Ik heb gelukkig mijn werk altijd als een soort hobby gezien.’’
Heel de wereld overgevlogen
Ik vind het zo’n prachtig vak. Op verjaardagen zitten ze me vaak bevreemd aan te kijken als ik dat zeg. Anderen bestempelen dit werk als stoffig, hele dagen polissen en voorwaarden lezen. Maar dat is het natuurlijk niet. Ik ben de hele wereld overgevlogen voor zaken van Unilever, Akzo Nobel en DSM bijvoorbeeld.
” Voor mij is dit het mooiste beroep. Je krijgt zoveel te zien wat er om je heen en in de samenleving speelt. Als je er maar voor open staat. ”
Zaken die je nooit meer vergeet
Er zijn tal van zaken die ik nooit meer vergeet. Zoals toen er een grote schade was bij de Banketgroep en zij niet meer de 100.000 eieren per dag konden afnemen, waartoe zij wel verplicht waren. Wat doe je dan? En toen een zoutmijn in Amerika instortte heeft de schadeclaim maar liefst 20 jaar geduurd. Dat maakt wel indruk. Over indruk gesproken, ik was ook betrokken bij de Bijlmer ramp. We hadden net de Gemeente Amsterdam als klant mogen verwelkomen toen die verschrikkelijke ramp zich voldeed. Het menselijk leed en de materiele schade, het heeft me gevormd. Ondanks alle littekens en het verdriet ben ik er trots op dat we 95% van de schade konden verhalen. Al is dat maar iets ‘kleins’ in zulk leed, toch zet je iets moois neer. Je doet wat je kunt.
Nieuwe uitdaging na 40 jaar
Na 40 jaar Marsh had ik net een schitterend afscheid gekregen in het kasteel van Rhoon in Rotterdam. Na al die jaren stond mij een nieuwe uitdaging te wachten. Welke wist ik nog niet precies, maar dat het mooi zou worden, dat voelde ik wel aan. Ik werd vervolgens gevraagd of ik mede-aandeelhouder wilde worden van De Keizer. Dat werd destijds gerund door Harry Kampschoer & Frank van Akkerveeken en vervolgens uitgebreid met Henry van den Heuvel, Ad in ’t Groen en natuurlijk ondergetekende. Iedereen in mijn omgeving grapte en dacht dat wij elkaar de tent uit zouden vechten. Maar nee, niets van dat alles. Het is een fantastisch succes geworden. Iedereen had een eigen taak in het geheel en het liep met elkaar gesmeerd. Zelfde branche maar eigenlijk kon je mijn periode bij De Keizer niet vergelijken met die 40 jaar ervoor. Van de grote Amerikaanse vent naar een kleine Rotterdams knul bij wijze van spreken. We waren met z’n 5 ontzettend ambitieus. Nieuwe business dat wilden we doen. Ik weet het nog goed, we hadden destijds één Sluiter, die wist niet wat hem overkwam: de ene na de andere nieuwe zaak. Dat was een fantastische opsteker. We groeiden al snel qua klanten én personeel. Ambities om groter te worden hadden we ook. In 2010 begonnen onze eerste gesprekken met Concordia en een fusie volgde al snel.
Nu écht met pensioen
En toen in 2014 kwam het moment daar. Ik behaalde formeel mijn pensioengerechtigde leeftijd. De fusie tussen De Keizer en Concordia was in 2011 beklonken. Ecclesia had al een aandeel en ik werd aangesteld als Commissaris. Als een van de laatste van de 5 firmanten van De Keizer heb ik mijn aandelen in 2018 verkocht. Daarna ben ik aangebleven als Advisor of the Firm, ook toen Concordia de Keizer al Ecclesia was geworden. En nu is ook dat hoofdstuk gesloten. Inmiddels heb ik voor mijn afscheid onder andere met een club collega’s uit mijn De Keizer, Concordia en Ecclesia-tijd een heerlijke afscheidslunch gehad en mooie herinneringen opgehaald.
Opa-tijd
Wat ik nu ga doen, nu ik écht met pensioen ben? Nou, afgelopen tijd ben ik vooral bezig geweest om mijn administratieve rompslomp weg te werken. Wat verzamel je een hoop in al die jaren. Lekker opruimen dus. Ook golf ik graag, samen met mijn vrouw Bep. En 1 dag per week pas ik samen met Bep op 3 van mijn 8 kleinkinderen, in dit geval die van onze jongste dochter. Ik voel me een rijk man, met een rijk gezin. Ik besef me goed dat ik vroeger te veel tijd heb verzuimd als vader. Dat ga ik nu compenseren als opa.
Maak het leuk en zorg voor blijdschap & frivoliteit
Ik ben dan weliswaar gestopt, maar ik volg de branche nog op de voet. Kijk ik terug op mijn begin en wat ik nu zie, dan is dat een wereld van verschil, hoe cliché ook. Bij mij is het destijds met de paplepel ingegoten dat je altijd via het persoonlijk overleg een oplossing moet vinden bij dekking en schade. Maar wat ik nu zie gebeuren is hele discussies op papier en vanachter de computer. Ik vind dat zonde van de tijd. Zodra een zaak complex is, adviseer ik de telefoon te pakken of op pad te gaan. Ik ging altijd met een dossier onder m’n arm naar een verzekeraar. En in 99 van 100 gevallen lukte het dan altijd. Ik hoop dat de nieuwe lichting ook de lol, de magie van dit mooie vak gaan ervaren. Dat ze echt een rol van betekenis hebben. Luister goed naar je klant, geef follow-up en geniet van de successen die je met elkaar boekt. Vroeger liepen we altijd de polonaise als we een nieuwe zaak hadden binnen gehaald. Je bent vaak meer op kantoor dan thuis. Maak het dus leuk en zorg voor blijdschap en frivoliteit”.
Ook vroegen we onze Managing Director Willeke van de Weerd kort naar Aad. Bewust kort, want Judith Huisman, onze Manager Desk Accountmanagement kent hem nóg veel beter en langer.
Willeke: “Wat ontzettend leuk dit interview en artikel van en voor Aad. Dat gun ik hem echt. Na zo’n mooie carrière, waarbij hij ook al dik in zijn pensioen, nog steeds voor ons werkte als Advisor of the Firm, verdient een mooi afscheid van de branche waar zijn zakelijk hart en liefde ligt. Aad en ik kennen elkaar inmiddels al weer 8 jaar en in die tijd is hij voor mij iemand die altijd opereert op het scherpst van de snede. Lekker old school zeg maar. Ik heb daar veel van geleerd.
Willeke: ” Ook typisch Aad: iedereen mag hem én iedereen kent hem. Hij is iemand op wie we altijd een beroep kunnen doen. ”
Nu nog steeds trouwens. Hij heeft een groot netwerk en is – dat zie ik als een compliment – een echte oude rot in het vak. Ik wil Aad dan ook langs deze weg nogmaals hartelijk bedanken voor alles wat hij heeft betekend voor Ecclesia en haar rechtsvoorgangers.’’
Judith over Aad
Judith en Aad gaan ‘way back’. Maar liefst 42 jaar geleden vond hun eerste ontmoeting plaats, destijds nog bij Mees & Zoonen, later Marsh. Een lange en waardevolle samenwerking en ‘werk-vriendschap’ ontstond.
Judith: “Het klopt, Aad en ik kennen elkaar ondertussen al heel lang. Ik kwam net bleu van school en was net begonnen als Secretaresse in het team Relatiebeheer Internationaal. Aad was destijds nog Sluiter Brand als ik het me goed herinner. Ik weet nog goed hoe die eerste periode me heeft gevormd als mens en als professional. Net van school de verzekeringswereld in, toen echt nog een mannenwereld. Door Aad zit ik waar ik nu zit. Hij heeft me destijds gevraagd bij De Keizer te komen werken. Toen is het allemaal gaan vliegen. Vijf bevlogen pioniers die deden wat ze het leukst vonden. Toen Aad me erbij haalde was ik ineens ‘maar’ medewerker nummer 45, terwijl ik uit een organisatie kwam van een paar honderd werknemers. Doordat De Keizer juist heel klein was, gaf dat zo’n bonding. Heel overzichtelijk was het allemaal. Lekker onderzoeken, uitvinden en vooral bouwen met elkaar. Ik kijk daar ontzettend fijn op terug.’’
Ras optimist
Als ik Aad met één – of in dat geval twee woorden – zou moeten omschrijven dan is dat ‘ras optimist’. Bij hem is het glas altijd halfvol. Als wij nog dachten ‘hoe gaan we dit rondbreien’, dan had Aad het bij wijze van spreken al verkocht. Dat lukte hem ook altijd.
Judith: ” Hij kent deze hele wereld. En had ie een lastige zaak, dan pakte hij het dossier onder zijn arm en ging hij het gewoon ter plekke regelen. Een creatieve oplossing was Aad op het lijf geschreven. ”
Een instituut
Wat een selfmade man. Van jonge knaap, net 16 jaar tot de Bestuursvoorzitter van Marsh. Hij heeft echt veel betekend voor de verzekeringsindustrie. Je kunt hem gerust een instituut noemen. Door zijn inzet en creativiteit heeft hij met De Keizer de basis gelegd voor de mooie organisatie die Ecclesia nu is. Daar ben ik Aad dankbaar voor!
Altijd in voor gekkigheid
Wat ik ook echt het vermelden waard vind: ik heb Aad nog nooit chagrijnig gezien, nog geen minuut, nog geen seconde. Hij heeft altijd goede zin. Dat is echt typisch Aad. Je kon en kunt onwijs met hem lachen. Altijd is ie in voor gekkigheid. En ook al is ie nu écht met pensioen, ik weet zeker dat die gekkigheid er nu nog steeds is. Nu niet voor het vak en de branche. Maar lekker thuis. Ik gun Aad dat ie nu alle tijd heeft om een vrolijke familieman te zijn. Dat ie maximaal kan en mag genieten van zijn mooie, grote gezin.”
