Ze is begonnen op haar 17e. Toen liep Anja gewoon even binnen bij ABN Assurantiën in Schiedam en vroeg ze om een baan. En die kreeg ze. Altijd is Anja in deze ‘wereld’ blijven werken. En nu, na ruim 24 jaar bij onze organisatie, gaat onze Anja met vervroegd pensioen. Als je het haar zelf vraagt, zegt ze vol overtuiging dat ze eigenlijk nog door wil. Maar dat lukt niet meer. Haar gezondheid staat nu op 1. Met een lach en een traan op Anja’s gezicht blikken we met haar terug op een mooie carrière.
Heavy metal
Anja: “Bijna 48 jaar geleden, ik was toen 17, is mijn carrière begonnen. Ik ben toen gewoon even binnengelopen bij ABN Assurantiën in Schiedam en vroeg daar om een baan. Mijn oudste zus werkte daar al, het kwam dus niet helemaal uit de lucht vallen. Grappig detail: ik stapte daar naar binnen gekleed in een rokje. Dat was de 1e en enige keer! Mijn enthousiasme en brutaliteit werd gewaardeerd: ik mocht de volgende dag al starten. Ik ben er begonnen op de auto afdeling. Ik zorgde er met name voor dat auto’s via het handgeschreven roze strookje aan- en afgemeld werden. Niet lang daarna kreeg ik ‘promotie’ en kwam ik te werken op de varia afdeling. Een collega daar had op de radio altijd heavy metal opstaan. Ieder zijn smaak hoor, maar voor mij werkte het niet, figuurlijk én letterlijk. Op enig moment werd ik bij mijn leidinggevende geroepen met een “gaat u eens even zitten”. Het zweet stond op mijn rug. Hij vroeg me of ik last had van de radio? Ik dacht: “hoe kan hij dat nou weten?” Nou zei hij: “u heeft getypt ‘in afwijking van het in de radio gestelde…” Dat moest natuurlijk ‘aanhangsel” zijn haha.
Praat met elkaar en bouw een goed en betrouwbaar contact op met verzekeraars, wees eerlijk. En wat mij betreft het allerbelangrijkst: onze relaties, koester ze!
Spoedfax? Wandelschoenen aan!
Na 2 jaar bij ABN Assurantiën ben ik bij P. van Steensel Assurantiën terechtgekomen. Daar heb ik het goed naar mijn zin gehad. Een winkeltje op de Botersloot destijds. In die tijd werkten we met de handtypemachine en een telex. En wee je gebeente dat je een foutje maakte met die telex. Dan kon je opnieuw beginnen met die 10 meter gele strook. Gelukkig kwam er al snel een telefax. Kun je het je voorstellen? Als er een spoedfax kwam, wandelde ik vanaf de Botersloot helemaal naar Stad Rotterdam. Weer of geen weer. Terugkijkend vind ik de verandering van de branche echt wel ingrijpend geweest. Van papier naar digitaal. Van Beursvloer, waar ik allemaal verzekeraars om aandelen ging vragen, totdat ik trots de 100% had, naar telefonisch overleg en afwikkeling via e-ABS. Maar wat toen en nu voor mij gemeen hebben: het blijft een People’s Business. Ik gun de toekomstige generatie net zoveel plezier in het werk als ik heb gehad. Praat met elkaar en bouw een goed en betrouwbaar contact op met verzekeraars, wees eerlijk. En wat mij betreft het allerbelangrijkst: onze relaties, koester ze!
Leren en diploma’s
Wat een trip down memory lane. Na P. van Steensel Assurantiën heb ik 8 jaar gewerkt bij De Keyzer en Schütz/Van Calcar Groep. Ook op die periode kijk ik fijn terug. Thuis was er geen geld voor een studie, gelukkig had ik bij ABN mijn Assurantie B kunnen halen. En ook bij Van Calcar Groep kon ik verder leren. Daar heb ik mijn Assurantie A diploma en Pensioen Praktijk behaald. Ik herinner me vooral de fijne collega’s en de goede sfeer daar. Collega’s waren oprecht geïnteresseerd en je kwam voor elkaar op. Helaas kon ik na 8 jaar niet meer blijven. Het bedrijf werd voortgezet in Groningen. Ik had wel mee willen gaan, maar mijn vader overleed destijds en ik wilde mijn moeder niet alleen laten. Dit is voor mij een terugblik met een lach en een traan.
Ik kijk er naar uit om weer te genieten van de kleine dingen: literaire trillers lezen, muziek maken en zingen, sorry buren.
Ziek geworden en nieuwe kansen gekregen
Ondertussen is het begin 2001. Toen begon mijn ‘werk-avontuur’ bij de voorgangers van mijn werk-technische ‘eindstation’. Ik werkte toen bij TAX Holland. Dat werd Concordia Holland, vervolgens Concordia de Keizer en nu Ecclesia Risk & Benefits. Dit is mijn laatste werkgever en zoals al in de inleiding staat: ik wil eigenlijk nog door, maar dat lukt niet meer. In 2023 ben ik ziek geworden. Na een zware hersenoperatie omwille van – gelukkig – een goedaardige tumor –, een aantal hartinfarcten en een zware longontsteking met abces in mijn longen, heeft mijn lichaam een flinke optater gehad. Maar ik ben er nog! Ik ervaar het zelf dat ik 3 nieuwe kansen heb gekregen. Ook al zou ik het liefst morgen weer werken, al mijn energie moet gaan naar mijn verdere herstel. En ik kom er wel. Na een moeilijke periode kan ik nu weer gewoon alledaagse dingen doen. Zoals het huishouden en een lekker ommetje maken. Ik kijk er naar uit om weer te genieten van de kleine dingen: literaire trillers lezen, muziek maken en zingen, sorry buren. En misschien gaat het straks wel weer zo goed met me dat ik vrijwilligerswerk kan doen voor bijvoorbeeld Stichting De Zonnebloem, een van onze klanten. Dat staat al jaren op mijn wensenlijstje en zou ik echt graag willen doen als het lukt.
Note van de redacteur van dit artikel: terwijl dit interview is, verblijft Anja heerlijk op de Veluwe en vertelt ze dat ze al om 05.30 uur uit het raam hing om de vogels te horen zingen en de verse boslucht te ruiken.
Onvergetelijk: de Run4Daniel
Wat ik verder nog kwijt wil? Ik ga mijn werk én vooral mijn collega’s ontzettend missen. Graag wil ik afsluiten met voor mij een herinnering die stipt op 1 staat. Dat is mijn 1e deelname aan de Run4Daniel (nu Rotterdam Charity Run). Wat een waanzinnige happening was dat, met zoveel collega’s geld inzamelen voor onderzoek naar kanker en dat mogelijk gemaakt door Ecclesia. Wat een top collega’s, we liepen wel met 100 man. Mijn tumor moest er destijds nog uit en het ging helemaal niet zo goed met mij. Het lopen ging ook niet zo vlot. Maar ik voelde me ongelofelijk én echt gesteund door mijn lieve collega’s Patricia, Rob, Mariska en Hannie en vele anderen die de hele route met mij hebben meegelopen. En op het eind kwamen zelfs meerdere collega’s naar ons teruglopen om samen met mij de laatste kilometers te trotseren. Wat een onvergetelijke finish: een hele grote boog van collega’s die míj binnenhaalden. Toen voelde ik me echt gezien en gewaardeerd en ik ga dit nooit meer vergeten. Ik kan geen mooier en letterlijker voorbeeld geven van ‘samen bewust en gerust vooruit’. Dankjewel mijn mede-Ecclesianen!”
Collega’s over Anja
We vroegen de 2 collega’s van Anja die ook op de foto staan – haar manager Patricia Langermans en directe collega Rob Scheijbeler– naar hoe ze Anja hebben leren kennen en wat ze haar gunnen nu ze met vervroegd pensioen gaat.
Open, eerlijk en zonder opsmuk
Patricia: “Sinds jouw start bij Ecclesia en voorgangers heb je een ongelooflijke reis afgelegd. Ik ben blij dat ik de afgelopen 4 jaar ook een stukje van je reis heb mogen meemaken. Je nam me vanaf de 1e dag mee in je verhaal, open, eerlijk zonder opsmuk. Je vertrouwen was niet iets wat ik zomaar kreeg, het is iets wat ik moest verdienen en daar heb ik respect voor gehad. Dat uiteindelijke vertrouwen wat is gegroeid heeft voor mij de samenwerking extra bijzonder gemaakt en ik heb je steeds beter mogen leren kennen, daar ben ik je dankbaar voor!
Ik heb je leren kennen als een enorm betrokken en gedreven collega met een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en veel kennis van de specifieke producten. Iemand op wie ik kon bouwen. Je kennis was up-to-date (denk aan verschillenoverzicht van collectieve ongevallen) en van onschatbare waarde voor het team en Ecclesia. Je dacht altijd mee en had oog voor wat écht belangrijk was voor de klant. In complexe situaties haalde jij er toch weer het beste uit. Dit had te maken met ervaring, vertrouwen, onderhandelingstechniek en een goed en stabiel netwerk. Ik kon daar altijd blind op vertrouwen. Ik heb jou ook leren kennen als iemand die niet zomaar haar werk wilde doen, maar kwaliteit wilde leveren. Altijd. Je was scherp in je voorbereiding, nauwkeurig in de vastlegging en helder in je communicatie. Jouw ambitie straalde daarin altijd door.
Anja, je doet een stapje terug en sluit een periode af en we gaan je ontzettend missen. Ik hoop dat dit nieuwe hoofdstuk, “pensionado”, je heel veel moois gaat brengen en ook de rust die je verdient. En dat je je energie zo kunt verdelen dat je volop kunt genieten van wat er allemaal nog wél is. Mooie momenten, nieuwe ervaringen, jij weet ze te vinden, daar ben ik van overtuigd.”
Hardwerkende en gedreven vakvrouw
Rob: “Anja en ik kennen elkaar al bijna 20 jaar. Ik heb haar heel goed leren kennen. Anja is betrouwbaar in haar werk. Ze is toegewijd, gedreven, waardevol, zich zelf wegcijferend, een enorme doorzetter en vechter. Of Anja ‘anders’ is nu zij met pensioen gaat ten opzichte van hoe ik haar heb leren kennen? Helemaal niet. Ze is altijd een hardwerkende en gedreven vakvrouw geweest. Volgens mij was het in december 2024 en vroeg ze me of ik PE-lesmaterieel bij haar thuis wilde brengen. Want ze had haar zinnen gezet om in 2025 PE-proof te zijn en weer aan het werk te gaan.
Voor klanten is Anja altijd super service gericht. Met verzekeraars heeft ze ook een uitstekende, soms bijna een vriendschappelijke band. En nu gaat ze vervroegd met pensioen. Ik gun Anja dat ze in goede gezondheid nog lang van deze nieuwe levensfase mag genieten. Ik hoop dat het contact met Anja blijft voortduren, ook al zien we haar niet meer op de werkvloer. Ze heeft ooit wel eens gezegd dat ze bejaarden zou gaan helpen én dat zie ik Anja ook doen.”
